Internet jako „nauczyciel”

Komputer dla dzieci i młodzieży jest bardzo ciekawym i interesującym narzędziem. Zazwyczaj bardzo lubią z niego korzystać, dlatego może on być bardzo wszechstronnie wykorzystywany w procesie nauczania i edukacji. Za jego pomocą uczniowie zdobywają takie umiejętności jak: poznawanie, poszukiwanie, analizowanie, ocenianie informacji, rozwiązywanie problemów, podejmowania decyzji, twórczości, komunikowania się z innymi.

Internet wszystkim jego użytkownikom zapewnia dostęp do wielkich zasobów wiedzy, do programów ogólnodostępnych, do samodzielnego docierania do wiedzy.

Komputer w procesie edukacji jest środkiem dydaktycznym. Za jego pomocą następują takie procesy jak: poznanie, przeżywanie, przekształcanie rzeczywistości.
Pozwala on na większą efektywność w nauczaniu, rozwija samokształcenie, wyrównuje szanse w dostępie do informacji, pozwala na komunikowanie się, wypowiadanie swojego zdania, uczestniczenie w dyskusjach.
Internet skierowany jest do nieograniczonej liczby użytkowników korzystających z niego w danym momencie, o każdym czaili z każdego miejsca. Pozwala na transmisje obrazu, dźwięku i tekstu .
Jednym z nowych sposobów edukacji jest edukacja na odległość, tzw. e-learning.
Daje ona możliwość uzupełnienia tradycyjnych form nauczania lub zrezygnowania nich. Z tej formy nauki może korzystać każdy, kto posiada komputer i Internet.
Jest to bardzo wygodna forma. Nie wychodząc z domu, korzystając w dowolnym czasie dopasowując go do własnego wolnego czasu. Nauczanie to daje także możliwość komunikowania się z innymi uczestnikami, oraz współpracy z nimi.
W ostatnim czasie ta forma nauki bardzo się rozpowszechniła. Korzystają z nich
uczelnie, szkoły, firmy prowadzące kursy.
Na początki funkcjonowania nauczania na odległość wykorzystując Internet, nauczanie to opierało się na kształceniu korespondencyjnym oraz umieszczaniem materiałów dydaktycznych na stronach www.
Następnie przekazywanie korespondencyjne zostało zamienione dostępnymi środkami informatycznymi pozwalając na szybki kontakt nauczyciela i ucznia.
Następną formą kontaktu stały się fora internetowe.

Źródła :

http://www.oeiizk.edu.pl/fizyka/bugajska/rada.pdf korzystano w dniu 30.03.2009

http://www.e-mentor.edu.pl/artykul_v2.php?numer=27&id=593 korzystano w dniu 30.03.2009

http://www.edukom.net/html/torun/referat.htm korzystano w dniu 30.03.2009

http://www.rc.fm/files/images/internet_7.jpg korzystano w dniu 30.03.2009

http://www.heroreklama.pl/adm/fotos/Image/Image/internet.jpg korzystano w dniu 30.03.2009

Kultura popularna – masowa

Kultura masowa obejmuje upodobania, sposoby bycia, styl mas. Ma ona szeroki zasięg dzięki np.: telewizji, radiu, które zaliczają się m.in. do środków masowego przekazu. Współcześnie raczej używa się określenia „kultura popularna”, która określa to, co lubi wielu ludzi, czy zdecydowana ich większość.

Źródło: Denis McQuail, Teoria komunikowania masowego, Warszawa 2008, s. 76.

Kultura popularna pełni funkcję kompensacyjną, a zatem daje możliwość przeżywania zastępczych emocji. Umożliwia utrwalanie i przekazywanie następnym pokoleniom istotnych cech danej kultury. Pełni także funkcję integracyjną, czyli wytwarza poczucie wspólnoty. Do wytworów kultury popularnej zaliczyć można, m.in.: koncerty muzyki popularnej, czy igrzyska sportowe.

Źródło: Słownik pojęć i tekstów kultury, pod red. Ewy Szczęsnej, Warszawa 2002, s. 155.

Każdy dzień w życiu przynosi zmiany, jednak u każdego z nas przemiany te wyglądają inaczej. Nie jest tak, że wszyscy żyjemy na tym samym poziomie, że mamy równe szanse rozwoju – ten fakt jest zauważalny na co dzień. Zwłaszcza teraz w dobie kryzysu, który ja osobiście odczuwam... Jednak nie na temat kryzysu chciałybyśmy się wypowiadać, ale o szansie na „zadomowienie” się mediów w obszarze jakim jest szkoła, które są zachęcającą formą edukacji. Jak do dzisiaj pamiętamy zajęcia z informatyki, gdzie przy jednym komputerze siedziało co najmniej 5 osób. Zajęcia te były dla nas czymś nowym, ale ze względów technicznych nie mogłyśmy jakby pójść krok dalej. Dopiero następne roczniki miały to szczęście, iż mogły korzystać z nowszego sprzętu i poznawać bardziej złożone treści i wykorzystać je w praktyce. Współcześnie mamy możliwości, by wyrażać swoje myśli, poglądy przy wykorzystaniu mediów ,dzieje się to jednak najczęściej w zaciszu domowym. W szkołach edukacja przy wykorzystaniu mediów nie jest naszym zdaniem realizowana na takim poziomie w jaki mogłaby być. Być może wiąże się, to z niewystarczającym przygotowaniem nauczycieli. Jest ono niezbędne, by posiąść umiejętność selektywnego oraz aktywnego odbioru informacji, jak i również korzystnego wykorzystywania ich w procesie edukacji. Ponadto by opanować umiejętność posługiwania się Internetem i innymi wytworami kultury. Uważamy jednak , że z czasem się to zmieni i każdy uczeń będzie miał szansę za pośrednictwem mediów uczestniczyć w rzeczywistości szkolnej i nie tylko szkolnej, bowiem chociażby Internet jest niezbędnym ( jak dla nas) narzędziem pozwalającym się komunikować w sposób szybki, wygodny. Czy szkoła zaufa i bardziej się „otworzy”? Uważamy, że tak, ale jak wszystko wymaga to jednak czasu, aby opracować nowe programy edukacyjne... Ja już napisałyśmy w jednym z blogów: „ Nieumiejętność korzystania z mediów to współczesny analfabetyzm(...) ( J. Gajda, Media w edukacji, Kraków 2003, s. 66).


Autorzy: Agnieszka, Paulina.


Źródło:
1) J. Gajda, Media w edukacji, Wyższa Szkoła Pedagogiczna ZNP, Kraków 2003.

2) Kultura popularna + (nie)popularna szkoła = (popularna) edukacja 2.0? 27.03.2009r.


Kultura popularna Edukacja popularna

Masowość na ogół kojarzone jest w sposób negatywny. Często oznacza przeciętność.
Coś co jest skierowane do masy nie jest wyjątkowe, jest ogólnodostępne. Przekazem kultury są także media. Mają one wielką silę i wielki zasięg, za ich pośrednictwem można wiele zdziałać. Często stają się one nośnikiem informacji, ale mają też ogromny wpływ na kształtowanie się tzw. stylu, mody i trendu. Kultura medialna skierowana jest do szerokiego grona odbiorców przez co działa w sposób ujednolicenia wszystkich. Stają się oni zwyczajni i szarzy, bez własnego stylu. Przeciwnością kultury masowej jest kultura wyższego rzędu, która wymaga od odbiorcy włożenie wysiłku., własnej kreatywności pobudzenia. Skierowana jest dla ograniczonego grona odbiorców, którzy czym się wyróżniają i nie są przeciętni.
Kultura popularna odgrywa także duże znaczenie w procesie Edukacji.
Internet jako źródło informacji i jako narzędzie wykorzystywane w procesie edukacji ma szeroki wachlarz ofert do popisu. Dzięki niemu zdobywamy informacje, komunikujemy się, dzielimy się swoimi wytworami, tworzymy nowe, robimy zakupy, płacimy rachunki, często ułatwimy sobie życie. Tak więc w zależności od sposobu wykorzystania może on być wszechstronnie wykorzystywany w procesie edukacji.

Autor: Lucyna

Źródło:
1) http://www.eszkola.pl/forum/viewtopic.php?p=885
( 24.03.2009r.)
2)Kultura popularna + (nie)popularna szkoła = (popularna) edukacja 2.0? ( 24.03.2009r.).


O sukcesie mediatyzacji szkoły można byłoby powiedzieć, gdyby szkoła umożliwiając dostęp do nowoczesnych urządzeń jednocześnie kształtowała analityczne podejście do mediów oraz uczyła tworzenia komunikatów i konstruowania nowej kultury wiedzy. Co ważne proces zdobywania wiedzy nie powinien pojawiać się tylko i wyłącznie w klasie szkolnej, ale konieczna jest równoległa edukacja w wirtualnych serwisach szkolnych. Jenkins proponuje spełnić następujące warunki, aby powyższy plan mógł się urzeczywistnić:
- umożliwienie i przygotowanie każdego dziecka do bycia pełnoprawnym uczestnikiem społecznej, kulturowej, ekonomicznej i politycznej przyszłości społeczeństwa,
- umożliwienie każdemu dziecku prezentowania własnych poglądów na temat roli mediów w postrzeganiu świata,
- społeczne przygotowanie każdego dziecka do pojawiających się norm etycznych, które formują działalność dziecka jako medialnego twórcy i członka wirtualnych społeczności.
Aby edukacja zaczęła kształcić kreatywnych i aktywnych członków kultury i społeczeństwa, powinno się zainicjować następujące działania. Przede wszystkim należy popularyzować czynny udział w przestrzeni medialnej, który nie tylko służy swobodnej i autonomicznej analizie kultury, otaczającej rzeczywistości czy prezentowaniu własnych opinii, ale przede wszystkim może uczyć kooperacji poprzez czerpanie z tych samych źródeł, budowanie wspólnego miejsca w sieci, np. na forach dyskusyjnych czy portalach edukacyjnych, które są nastawione przede wszystkim na kooperację użytkowników, zachęcają nie tylko do korzystania z kopalni wiedzy, ale przede wszystkim do jej ciągłego uzupełniania – do własnego wkładu. Należy inspirować młodzież do współpracy oraz ukazywać jej pozytywne strony w procesie zdobywania wiedzy i kształtowania nowych jej zasobów. Warto mobilizować młodych ludzi do przedstawiania własnego stanowiska dotyczącego aktualnych wydarzeń, zagadnień politycznych, gospodarczych czy edukacyjnych. W klasie szkolnej nie każdy uczeń ma na to szansę. Szkoła powinna dążyć do wychowania samodzielnych i czynnych twórców m.in. poprzez negowanie pasywnego odbioru mediów oraz wskazywanie na możliwości jakie daje aktywne uczestniczenie w medialnej przestrzeni. Obok odrzucenia biernego odbioru, konieczna jest umiejętność selekcji, czyli podziału proponowanych treści na te, które są warte naszej uwagi oraz te, których nie można uznać za wartościowe. W edukacji XXI wieku szkoła nie powinna zamykać się na zasoby kultury popularnej. Czerpanie z jej źródeł może nie tylko zainteresować młodzież, ale uzupełnić braki tradycyjnej edukacji. Wydaje nam się, że szkoła XXI wieku nie powinna odwracać się od tego, co nowe, choć często niezgodne z jej oczekiwaniami. Jej zadaniem nie może być wywieranie nacisku na młodzież, by nie szła z duchem czasu i pozostała przy tradycyjnej edukacji, ale umiejętne wykorzystanie i ukierunkowanie zamiłowania, jakim młodzież obdarzyła nowe media.

Autorzy: Marta, Anna

Źródło:
Kultura popularna + (nie)popularna szkoła = (popularna) edukacja 2.0? ( 26.03.2009r.)

Podsumowując nasze wypociny ;) Przede wszystkim trzeba powiedzieć, że czas najwyższy zacząć promować działania w obliczu nadchodzących zmian, które pokażą, iż szkolnictwo nie powinno wciąż bać się i walczyć z Internetem, telewizją, technologią i nowymi mediami, ale przede wszystkim - umiejętnie je wykorzystać i pokazać, jak mogą pomagać w nauce i być świetnym polem do popisu dla zdolnej, i kreatywnej młodzieży. Czas najwyższy aby nauczyciele przestali bać się nowej technologii i zaczęli z niej korzystać. A jest z czego i na czym. Komputerów w szkołach jest pod dostatkiem, problemem jest to, że wykorzystywane są one jedynie na zajęciach z informatyki, poza lekcjami nie ma dostępu do sal. Zakładając, że nauczyciele z technologią nie mają problemów i że potrafią uczniom pokazać sens i cel zdobywania wiedzy, trzeba im pokazać nowe rozwiązania, narzędzia i projekty, np. Google dokumenty J. Nauczyciele powinni się przełamać i wdrażać elementy nowych mediów i technologii do edukacji. Trzeba się rozwijać...:)

Autor: Karolina


Literatura:
1)http://www.eszkola.pl/forum/viewtopic.php?p=885
2)Kultura popularna + (nie)popularna szkoła = (popularna) edukacja 2.0? –artykuł dostępny na stronie: http://pracownia54.blogspot.com/2008/10/kultura-popularna-niepopularna-szkoa.html
3) J. Gajda, Media w edukacji, Wyższa Szkoła Pedagogiczna ZNP, Kraków 2003.
4) Denis McQuail, Teoria komunikowania masowego, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008.

Mass media w edukacji

Media odgrywają znaczącą rolę w życiu społecznym. Współcześnie coraz większe znaczenie odgrywają także w edukacji. Są one głównym źródłem informacyjnym, za ich pośrednictwem dowiadujemy się o tym, co dzieje się w otaczającym nas świecie. Wpływają one także na postawy ludzkie, kształtują upodobania, a także wytyczają zakres naszych kontaktów z kulturą.

Mass media i zagrożenia edukacyjne wynikające z ich odbioru:

Po pierwsze będzie to przedstawianie przez media nieprawdziwej rzeczywistości, co ma na celu odwrócić uwagę społeczeństwa od innych naprawdę istotnych spraw. Ponadto wyolbrzymianie często mało istotnych informacji bez rzetelnej analizy omawianej sytuacji w społeczeństwie. Ludzie tak naprawdę są skłonni uwierzyć w większość inf. przekazywanych w mediach, co przyczynia się m.in. do tworzenia stereotypów, negatywnych opinii na temat ludzi medialnych i nie tylko. Kolejnym zagrożeniem jest prezentowanie agresywnych scen przemocy. Obserwuje się aprobatę dla programów prezentujących treści kryminalistyczne, gdzie przeciętny odbiorca może odczuć na własnej skórze dreszczyk emocji. Media ten fakt wykorzytują i chcąc utrzymać i pozyskać nowych odbiorców prześcigają się w pogoni za sensacją. Nie wspominając już o serialach...które współcześnie biją rekordy oglądalności, nie dając szans programom chociażby przyrodniczym, które ja osobiście chętnie oglądam.Zauważam tutaj zagrożenie dla najmłodszych odbiorców, którzy pozostawieni bez opieki poświęcają swój czas na oglądanie filmów, programów,reklam, które swym przekazem często manipulują młodego człowieka, wykorzystując jego naiwność,nieukształtowaną osobowość, wmawiając, iż to co się liczy w dzisiejszym świecie to spryt i duże pieniądze. Nie wspominając o nauce, o tym, że boagctwem jest wiedza, nauka, marzenia. Niewątpliwie media są niezbędne w życiu.Umożliwiają dostęp do informacji w sposób przyjemny oraz wygodny. Osobiście nie wyobrażam sobie bez nich życia. Jednak należy pamiętać o tym, że każda przyjemność kryje w sobie zagrożenia -media także, dlatego musimy z nich korzystać świadomie i z rozwagą. Uświadamiać zwłaszcza najmłodszych odbiorców, że nie wszystko, co widzimy w TV, czy przeglądając strony internetowe jest rzeczywiście takie piękne jak na załączonym obrazku.

Pomimo powyższych zagrożeń dostrzega się szanse i potrzebę na wykorzystywanie mass mediów w edukacji chociażby z tego względu, iż wrasta oferta programowa. To natomiast daje wszystkim zainteresowanym większe możliwości wybrania programów, które zaspokajają ich oczekiwania i potrzeby. Nikt z nas nie musi czuć się zmuszonym do tego, by w danym czasie słuchać bądź oglądać danego programu, bowiem mamy do wyboru wiele urządzeń, które rejestrują oraz odtwarzają określone treści.

"Dzięki mediom tworzy się globalne społeczeństwo informacyjne, w którym, człowiek powinien charakteryzować się umiejętnością selekcjonowania i przetwarzania informacji. Nieumiejętność korzystania z nich, to współczesny analfabetyzm" ( J.Gajda, Media w edukacji,Kraków 2003, s. 66).

Edukacja zatem powinna skupiać swoją uwagę na kulturze ogólnej. Oznacza, to, iż każdy z nas niezależnie od wieku, będzie musiał nauczyć się odnajdywać w sytuacjach nieprzewidywalnych, kompleksowych.

Życie każdego z nas jest czymś niepewnym, każdy dzień przynosi zmiany, niekiedy zmusza do podejmowania szybkich i zdecydowanych decyzji. Tak dzieje się w przypadku chociażby zmiany pracy, przekwalifikowania się, a dla tych którzy pracują możliwości dokształcania się. W przypadku takiej sytuacji niezbędna jest umiejętność korzystania z dostępnych informacji, a więc "wyrabianie selektywnego i krytycznego odbioru mediów" ( J.Gajda, Media w edukacji, Kraków 2003, s. 73). Selektywnego, a więc świadomego wyboru wiadomości, które są najbardziej istotne i które będziemy w stanie zrozumieć oraz zinterpretować. Aby osiągnąć te umiejętności można skorzystać z ofert jakie proponuje edukacja m.in są to.: techniki szybkiego notowania, czytania, wyszukiwania niezbędnych ifnormacji, a także korzystania z różnych jej źródeł.

Autorzy: Agnieszka, Anna

Źródło: Janusz Gajda, Media w edukacji, Wyższa Szkoła Pedagogiczna ZNP, Kraków 2003.

Media a agresywne zachowania dzieci

Terminem „agresja” określa się działania, charakteryzujące się atakowaniem lub wrogością, spowodowane strachem, frustracją bądź pragnieniem wywołania tych stanów emocjonalnych u innych, bądź dążenie do lansowania własnych poglądów lub interesów.

Agresja może przybierać różne formy: od aktów fizycznych takich przemoc, gwałt do bardziej „subtelnych” – krzyk, agresja słowna, złośliwe zachowanie, gestykulacja.

Twórcy programów telewizyjnych w trosce o wysoką oglądalność starają się pokazywać wydarzenia wstrząsające, spektakularne, niezwykłe. To może powodować błędne wyobrażenie dziecka o rozpowszechnieniu przemocy w stosunkach międzyludzkich.

Dziecko może łatwo dojść do przekonania, że zachowania agresywne są normalne i powszechnie przyjęte, a przez to nie budzą poczucia winy. Wielokrotne oglądanie scen przemocy i krzywdy na początku wzrusza, z czasem jednak staje się obojętne.

Osoby, które oglądają przemoc w telewizji otrzymują wzory zachowania, które przez częste powtarzanie nabierają cech społecznego przyzwolenia. Stopień i częstość naśladowania tych wzorów zależą od sytuacji dziecka, jego wcześniejszych doświadczeń, przeżywanych frustracji i wzorów zachowania w bezpośrednim środowisku.

Gry komputerowe zawierające przemoc i okrucieństwo mają szczególnie duży wpływ ponieważ grający jest osobą aktywną, nie tylko ogląda zabijanie ale sam także zabija, ponadto zachowania agresywne kojarzone są z nagrodą. Stosowana przemoc pozwala na osiąganie sukcesów w grze, daje poczucie mocy i zwycięstwa, jest kojarzona z nagrodą i przyjemnością. Może dojść do rozmycia granicy miedzy dobrem a złem.

Oddziaływanie to jest tym silniejsze, im więcej czasu dziecko poświęca na oglądanie telewizji, im bardziej programy są nasycone obrazami przemocy.

źródło:22 marca 2009r.

• http://szkoa37.blogsbp.pl/files/2009/01/stop10.jpg

• http://images.google.pl/imgres?imgurl=http://www.echokatolickie.pl/upload/1228845155&imgrefurl=http://www.echokatolickie.pl/index.php%3Fstr%3D100%26id%3D932%26idd%3D11&usg=__WWSHr0QjALmGPZKMqEvlUHe2eNA=&h=800&w=542&sz=43&hl=pl&start=55&um=1&tbnid=1Ta8rjiTQrQSvM:&tbnh=143&tbnw=97&prev=/images%3Fq%3Dtelewizja%2Ba%2Bdzieci%26ndsp%3D18%26hl%3Dpl%26lr%3D%26sa%3DN%26start%3D54%26um%3D1

• http://www.literka.pl/agresja-w-mass-mediach-skierowana-na-dzieci-i-młodzież,artykul, 6960.html

• Wiesława Jazowska, Jadwiga Jarząbek Wpływ telewizji na zachowania dzieci i młodzieży w kontekście rosnącej przestępczości i przemocy w życiu codziennym;

• http://stara.krobia.pl/index.php?option=com_content&task=view&id=209&Itemid=52

Najpiękniejsze kwiaty

Wartości wychowawczy mediów

Wartość mediów zależy od zakresu i charakteru korzystania /czas, częstotliwość, pora, rodzaj, tematyka, charakter odbioru- aktywny, krytyczny/.
1. PEŁNIĄ ROLĘ INTEGRACYJNĄ – umacnianie i utrwalanie więzi emocjonalnej. /Mogą scalać rodzinę/Istnienie więzi wynika z faktu istnienia rodziny. W czasie oglądania wytwarza się grupowa więź, gdy wszyscy członkowie zastanawiają się nad wyborem programu, gdy łączą ich podobne zainteresowania, istnieje kompromis o dobór programu, gdy istnieje współprzeżywanie /porozumiewanie się podczas oglądania lub rozmowy po obejrzeniu.Gdy telewizja służy, żeby być razem.
2. FUNKCJA WYRÓWNUJĄCA /rola kompensująco – wyrównująca/ - uzupełniająca pewne braki np. brak instytucji kulturalnych /brak kina, teatru/.W środowisku rodzinnym – kompensują braki wykształcenia rodziców, wiedzy o świecie. Brak możliwości zwiedzania innych regionów kraju czy świata.
3. ROLA WSPOMAGAJĄCA – telewizja wspomaga poprzez dostarczanie wiedzy o świecie, zdobywanie różnych doświadczeń, rozbudzanie zainteresowań, źródło nowych doświadczeń. Może spełniać rolę w edukacji globalnej.

NOWE I STARE MEDIA - RÓŻNICE

Manovich wskazuje, iż nowe media, to media analogowe skonwertowane do postaci cyfrowej, które można kopiować kilkakrotnie bez utraty jakości. Umożliwiają one nieograniczony dostęp do wszelkich danych. Są one interaktywne, a więc osoba z nich korzystająca wchodzi w interakcję z obiektem medialnym. Nowe media łączą w sobie techniki pozyskiwania, utrwalania, przetwarzania, przekazywania informacji, dźwięków, danych, obrazu, co pozwala na „bogatsze” wykorzystywanie urządzeń elektronicznych. Na nowe media składa się m.in.: Internet, gry komputerowe, witryny WWW, DVD, CD-ROM-y, książki elektroniczne, jak i również fotografie wykonane aparatem cyfrowym i umieszczane na CD-ROM-ach.
Nowe media można postrzegać jako wzbogacenie istniejącej palety mediów, ale zjawisko digitalizacji, czyli „ucyfrowienia” oraz konwergencji – zbieżność wszystkich istniejących postaci mediów, zauważalna w sferze ich organizacji, dystrybucji, odbioru i regulacji – mogą okazać się rewolucyjne. Istotą Internetu jako nowego medium jest to, że zawiera w sobie wszystkie stare media, czyli radio, film i telewizję.
Główne różnice wskazane przez Denisa McQuail’a między nowymi (Internet) i starych mediami (radio, film, telewizja) to:
- udostępnienie rozmów wielostronnych,
- umożliwienie jednoczesnego odbioru, modyfikacji i redystrybucji obiektów kultury,
- wydobywanie działania komunikacyjnego z granic narodu, z terytorialnych relacji przestrzennych,
- zapewnianie natychmiastowego kontaktu w skali globalnej,
- włączenie nowoczesnego/późno nowoczesnego podmiotu w maszynę podłączoną do sieci.
McQuail poszukując różnić między starymi a nowymi mediami koncentruje się na głównych rolach i relacjach w zakresie tradycyjnej instytucji medialnej, przede wszystkim te związane z autorstwem, publikacją, produkcją i dystrybucją oraz odbiorem. I tak w przypadku autorów pojawia się nowa możliwość - zamieszczanie publikacji na stronach WWW. Co ciekawe uwarunkowania publicznej ratyfikacji i rozgłosu jednak nie zmieniły się razem z nową technologią, prawdopodobnie trudniej jest zdobyć obszerny odbiór i powszechny rozgłos. Ciężko stać się słynnym w Internecie bez pomocy tradycyjnych mediów masowych.
Biorąc pod uwagę wydawców ich rola ulega przeobrażeniom. Nowe media otwierają drogę dla alternatywnych form publikacji i tworzą wyzwanie dla tradycyjnych wydawnictw. W publikacjach internetowych zauważa się tradycyjne funkcje wydawcy, czyli kontrolę dostępu, ingerencję redakcyjną i weryfikację autorstwa - jednak nie we wszystkich. Funkcje te są nadal konieczne w epoce obfitości i zróżnicowania form.
Co do roli odbiorcy i widowni, zmiany zmierzają w kierunku większej autonomii i równości wobec źródeł oraz w relacji dostawcy-źródła. Przedstawiciel widowni nie jest już częścią masy, natomiast albo członkiem samorządnie wybranej sieci albo specyficznej publiczności, albo jednostką. Aktywność widowni nastawia się na poszukiwanie, doradztwo i bardziej osobistą interakcję. W dalszym ciągu potwierdza się kontynuację masowej widowni, a po stronie odbiorców nadal istnieje konieczność selekcji i instrukcji ze strony redaktorów. Zwraca się uwagę iż obecnie odbiorca zmuszony jest do większej liczby wyborów, co więcej musi mieć większy zakres wiedzy na wstępie i wkładać więcej wysiłku w rozumienie znaczeń komunikacji.
Innym ważnym aspektem jest zacieranie się granic między , wydawcą, producentem, dystrybutorem, konsumentem i krytykiem przekazu. Znacznie trudniej jest także wytypować miejsce nowych mediów w kwestii posiadania i sprawowania władzy. Władza nie kontroluje i nie reguluje Internetu w taki sposób jak czyni to ze "starymi mediami". Wskazuje się także na znaczne osłabienie kontroli społecznej.

Źródło:
D. McQuail, Teoria komunikowania masowego, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2007
L.Manovich, Język nowych mediów, Wydawnictwo Akademickie i Profesjonalne, Warszawa 2006

Zdjęcie nr 1: markoff.pl/blog/2006/10/08/telewizor/ z dnia 12 marca 2009
Zdjęcie nr 2: http://www.se.pl/wydarzenia/swiat/teraz-zaatakuja-przez-internet_68828.html z dnia 12 marca 2009

Wpływ przekazu medialnego na jednostkę ludzką

Istotę wpływu informacji czerpanych z otoczenia na funkcjonowanie człowieka badano na gruncie psychologii poznawczej. Traktuje ona jednostkę jako samodzielny podmiot przyjmujący postawę badawczą wobec rzeczywistości. Procesy psychiczne i zewnętrzne zachowanie człowieka zależą od informacji, które zostały zakodowane w jego pamięci, jak też od sygnałów płynących z otaczającego środowiska. Informacja jest materiałem nieustannie przetwarzanym przez jednostkę ludzką - dzięki niej może ona samodzielnie organizować wiedzę o świecie i o własnym działaniu. Można powiedzieć, że człowiek posiada dwa systemy sterowania: zewnętrzny i wewnętrzny. Badania psychologiczne dowiodły, że sterowanie zewnętrzne jest ważnym, a niejednokrotnie głównym determinantem zachowania. Co więcej, powstanie rozbieżności między informacjami zakodowanymi w strukturach poznawczych a informacjami znajdującymi się w środowisku rodzi siły motywacyjne i emocje (Kozielecki, 1980).
Obserwując ogromną popularność, jaką cieszą się mass media wśród młodych ludzi, możemy przyjąć, że odbiór przesyłanych tą drogą informacji nie pozostanie bez wpływu na ich emocje i zachowania.
Badania, prowadzone ostatnio przez Byrona Reevesa i Clifforda Nassa, dotyczące reagowania ludzi na media, zaowocowały interesującymi wnioskami. "Ludzkie reakcje pokazują, że media są czymś więcej niż tylko narzędziami. Media mogą wtargnąć w naszą przestrzeń osobistą, mogą posiadać osobowość, która pasuje do naszej, mogą być członkami zespołu i uaktywniać stereotypy związane z płcią. Media mogą wywoływać reakcje emocjonalne, wymagać koncentracji uwagi, zagrażać nam, wpływać na pamięć i zmieniać pojęcia tego, co naturalne. Media są pełnymi uczestnikami naszego świata społecznego i rzeczywistego" (Reeves, 2000, s. 294). Autorzy tych wniosków twierdzą, że zjawisko utożsamiania mediów z rzeczywistością następuje automatycznie, gdyż mózg ludzki nie posiada mechanizmu pozwalającego rozróżniać świat medialny od rzeczywistego. Człowiek nie jest ewolucyjnie przystosowany do XX-wiecznych technologii, gdyż przez całe tysiąclecia funkcjonował w świecie rzeczywistym, gdzie postrzegany przedmiot naprawdę był tym przedmiotem, a relacje społeczne mogły mieć miejsce tylko w kontakcie międzyludzkim. Stąd prezentacje medialne mogą wywoływać wszechogarniające wrażenie rzeczywistości, jeśli nie są poddane świadomej kontroli umysłu.

Źródło: http://www.wychowawca.pl/miesiecznik/6_114/05.htm (04.03.09)

Media jako środowisko wychowawcze

Do masowych mediów oprócz komputera, prasy, radia, telewizji zaliczyć można
także plakat, film, płyty gramofonowe, książki, czasopisma, programy radiowe i telewizyjne,
portale internetowe. Media jako swoiste środowisko wychowawcze pełnią ważną rolę
społeczną, a można je scharakteryzować następująco:
• stanowią forum, na którym sprawy uznawane za powszechne mogą być prezentowane
i rozstrzygane;
• media to jeden z instrumentów władzy społecznej, mobilizacji i pobudzania
innowacyjności;
• stymulują rozwój ludzkiej cywilizacji w różnorodnych aspektach, szczególnie
symbolicznym czy normatywnym;
• środki masowe są dominującym źródłem kształtowania indywidualnej wyobraźni
poszczególnych jednostek żyjących w społeczeństwie,
• tworzą ważny i nieustannie rozwijający się sektor życia zbiorowego, nowy rodzaj
działalności jednostki;
• środki masowego przekazu to źródło publicznego systemu znaczeń, dostarcza
kryteriów i miar osądzania, co jest w wymiarze społecznym dopuszczalne.

W literaturze masowe media są różnie postrzegane i metaforycznie określane jako:
• okno na wydarzenia i przeżycia innych, które rozszerza ludzkie doznania i widzenie
świata, umożliwia poznanie tego, co dzieje się na świecie;
• zwierciadło wydarzeń, zakładające odbicie rzeczywistości, którego kąt i kierunek jest
określony przez dysponentów mediów (ograniczenie tego, co i jak widzimy);
• filtr selekcjonujący, przybliżający pewne wydarzenia, a inne eliminujący;
• drogowskaz, przewodnik, interpretator, wskazujący sposób i wydobywający sens
z wydarzeń, które są zaskakujące, zdumiewające, izolowane, sporadyczne;
• forum lub scena prezentacji informacji i idei dającej możliwość publicznej debaty
oraz dyskusji;
• ekran, co podkreśla, ze media dostarczając selektywnych informacji mogą oddzielić nas
od rzeczywistości i uczynić je narzędziem propagandy.

Media jako swoiste środowisko wychowawcze stają się źródłem wielorakich
informacji i wiadomości oraz różnorodnych przeżyć wywierających wpływ na rozwój
człowieka we wszystkich jego sferach. Przez wpływ rozumie się długotrwały proces, który
przejawia się w zmianach postaw, poglądów, ocen moralno-etycznych, estetycznych,
postaw wobec siebie i innych, umiejętności dokonywania wyborów (i związanej z nimi
odpowiedzialności za nie) oraz w samodzielności życiowej jednostki.
Można wymienić trzy rodzaje wpływu:

• natychmiastowy, czyli bezpośredni,
• wpływ odroczony, czyli kumulatywny,
• oraz wpływ podświadomy.

Wpływ bezpośredni to natychmiastowe oddziaływanie konkretnego przekazu na odbiorcę, na jego emocje i intelekt. Wpływ ten wywierany jest przez filmy i różnorodne programy telewizyjne. Wpływ kumulatywny działa na zasadzie drążenia. Przekaz ów wywiera nieznaczny, prawie
nieuchwytny wpływ, który następnie się sumuje, kumuluje z oddziaływaniami
wcześniejszymi, np. obejrzanymi filmami, programami radiowo-telewizyjnymi itp. Wszystkie
te drogi oddziaływań powinny nosić miano cyklicznych. Zbliżony do kumulatywnego jest
wpływ podświadomy. Na początku ten ostatni nie jest uświadamiany. Widz, gracz czy
uczestnik odbiera bodźce płynące z zewnątrz, nie aprobuje ich wymowy. Z czasem jednak
jego opór maleje i zapomina o okolicznościach towarzyszących percepcji. Natomiast
napięcie uczuciowe i emocjonalne wywołane przez bohaterów i ich postawy trwa nadal
i oddziałuje.

Zagrożenia ze strony mass mediów

Najbardziej podatne na negatywny wpływ mediów są dzieci. Do oddziaływań negatywnych można zaliczyć erotyzację wyobraźni, kształtowanie „postawy mieć", wzrost agresywności i wyobcowanie ze świata realnego.

Obraz ruchowy oddziałuje bardzo intensywnie. U młodego widza może to być porównane do stanu hipnozy. Aby powrócić do świata rzeczywistego niezbędna jest obecność osoby dorosłej. Następstwem korzystania z mediów jest kształtowanie orientacji wobec rzeczywistości, określanej jako „postawa mieć", którą charakteryzuje nastawienie na gromadzenie dóbr materialnych, w przeciwieństwie do „postawy być", czyli nastawienia na własny rozwój, poznawanie świata i działania pro społeczne. Ukazywanie ludzi bogatych w filmach i programach telewizyjnych, a także ogromna liczba reklam pokazywanych tak w telewizji, jak i w Internecie pobudza w dzieciach chęć posiadania. Dzieci identyfikują się z bohaterami reklam i kształtuje się w nich przekonanie, że bogactwo, uroda, siła, gromadzenie zabawek, słodyczy i innych przedmiotów jest najważniejszą w życiu sprawą. Przez wielogodzinne oglądanie telewizji niemal całkowicie znikają więzi rodzinne i możliwości oddziaływań wychowawczych ze strony rodziców. Konsekwencjami nadmiernego korzystania np z telewizji czy komputera są także zaburzenia somatyczne - skrzywienie kręgosłupa, wady postawy, zaburzenia układu nerwowego i metabolizmu, alergie. Szczególnie narażone na działanie mediów elektronicznych są receptory: wzroku, słuchu, oraz centralny system nerwowy. Dzieci przez wiele godzin przebywają w zamkniętym pomieszczeniu, rezygnują z ruchu i aktywnego wypoczynku na świeżym powietrzu, czują zmęczenie, zaniedbują obowiązki szkolne i domowe. Bardzo niebezpieczne mogą stać się gry komputerowe. Setki dzieci i młodych ludzi godzinami bawi się w zabijanie i rozrywanie przeciwników, słucha jęków ofiar i huku wybuchów, przyzwyczaja się do myślenia w kategoriach nie współdziałania, ale walki. Konsekwencją tego jest wzrost agresywności dzieci. Dzieci naśladują widziane na ekranie zachowania agresywne. Korzystanie z gier może doprowadzić do zawężenia zainteresowań czy nawet uzależnienia, a także negatywnych zmian w osobowości.

M. Braun-Gałkowska „Dziecko w świecie mediów”;

M. Braun-Gałkowska „Gry komputerowe a psychika dziecka”.

Wartości płynące z mass mediów

Media realizują zadania wychowawcze w różny sposób, a mianowicie poprzez socjalizację, integrację, informowanie, wprowadzanie innowacji, zachowanie wartości kulturowych oraz tradycji, upowszechnianie wiedzy, udział w życiu gospodarczym, kształtowanie systemu wartości.
Za pomocą mass mediów dochodzi do interakcji nadawcy z odbiorcą. Ten rodzaj "kontaktu" może mieć zarówno pozytywny oddźwięk, ale także i negatywny, z którym spotykamy się na co dzień czytając prasę, słuchając radio, czy oglądając telewizję.

Janina Koblewska, "Szkoła i środki masowego oddziaływania", Warszawa 1967.

Sposoby oddziaływania mass mediów na odbiorcę

Sposoby oddziaływania mass mediów na odbiorcę zależy m.in.: od tzw. czynników pośredniczących, do których zalicza się m.in.: postawy odbiorcy wobec mass mediów, cechy osobowe odbiorcy, kulturę, czas, sposób wychowania, oddziaływanie grupy odniesienia, przezywane interakcje.
Wyróżnia się KUMULATYWNY, PODŚWIADOMY, BEZPOŚREDNI charakter mass mediów mających wpływ na jednostkę. Wpływ podświadomy polega na swoistej penetracji psychiki za pomocą treści publikowanych w mass mediach. Rezultaty takiego wpływu można zauważyć we własnym życiu osobistym, chociażby w sposobach rozwiązywania problemów. Wpływ bezpośredni dotyczy sfery doznań emocjonalnych oraz intelektualnych, które powstają po odbiorze publikowanych treści. Mogą one się objawiać poprzez radość, śmiech, płacz. powyższe reakcje mogą pojawić się w trakcie oraz bezpośrednio po odbiorze treści. Ich wpływ jest relatywnie nietrwały. Zaś wpływ kumulatywny działa na zasadzie mechanizmów drążenia, a więc każdy program, jak i również tekst wywiera mały wpływ, który gromadzi się pod wpływem wcześniejszych informacji, powodując w psychice odbiorcy wyraźne zmiany.

Autorzy wpisu: Agnieszka,Anna.

Janina Koblewska, "Szkoła i środki masowego oddziaływania", Warszawa 1967.
Adam Lepa, "Pedagogika mass mediów", Łódź 2000.